دهانشویه هادر یک نمای کلی به دو گروه تقسیم می‌شوند؛ انواع بهداشتی که محصولات تجاری هستند که دارای فوایدی نظیر تسهیل تمیز شدن دهان، از بین بردن موقت بوی دهان، کاهش باکتری و تغییر طعم دهان هستند. انواع دیگر دهان‌شویه که درمانی نام دارند به محافظت دهان در برابر بیماری‌ها کمک می‌کنند.

در این دهان‌شویه‌ها ترکیباتی مانند ضد میکروب‌ها (کلرهگزیدین) یا ترکیبات ضد پوسیدگی (ترکیبات فلوراید) یا ترکیباتی مانند بزاق مصنوعی و امثال آن وجود دارد.برخی دهان‌شویه‌ها نیز حاوی الکل به عنوان حلال می‌باشند که به دلیل نگرانی‌هایی که در خصوص ایجاد سرطان دهان به وجود آمده، ترکیبات جدید اغلب فاقد الکل هستند.

در دهان‌شویه‌ها ترکیبات دیگری مانند روغن‌های معطر مثل تیمول، اکالیپتول و امثال آن استفاده می‌شود. دهان‌شویه‌هایی که حاوی فلوراید هستند در دو گروه کم فلوراید و پر فلوراید تقسیم میشوند: گروه کم فلوراید با ۰.۰۵ درصد برای مصرف روزانه و گروه دارای فلوراید بیشتر با ۰.۲ درصد برای مصرف هفته‌ای یک بار در افرادی که مستعد پوسیدگی‌های وسیع هستند تجویز می‌شود.نکته بسیار مهم این است که دهان‌شویه‌ها به تنهایی جایگزین مجموعه مسواک و خمیر دندان نمی‌شوند و با توجه به ترکیباتی که ذکر شد استفاده افراطی از آنها بی‌ضرر نخواهد بود